"chinesische Weisheit"

Hüte Dich vor schlechter Gesellschaft,
und verweile nicht bei den Gleichgültigen.
Finde Freunde, die die Wahrheit lieben.

"chinesische Weisheit"

Paulo Coelho

"To live is love. The rest is silence"

"That's not my job"

This is a story about 4 people, Everybody, Somebody, Anybody and Nobody.

There was an important job to be done and Everybody was sure that Somebody would it, but Nobody did it.
Somebody got angry about that because it was Everybody's job. Everybody thought Anybody could do it, but Nobody realised that that Everybody wouldn't do it.

It ended up that Everybody blamed Somebody when Nobody did what Anybody could have done.

Der Weg aus der Dunkelheit

Es gibt zwei Wege aus der Dunkelheit,
entweder Du machst Licht,
dort wo du bist,
oder du gehst in die Sonne

Jochen Mariss

Ithaka

Die Insel der Gefühle

Vor langer Zeit existierte einmal eine wunderschöne, kleine Insel. Auf dieser Insel waren alle
Gefühle der Menschen zu Hause: Der Humor und die gute Laune, die Traurigkeit und die
Einsamkeit, das Glück und das Wissen und all die vielen anderen Gefühle.
Natürlich lebte auch die Liebe dort.
Eines Tages wurde den Gefühlen jedoch überraschend mitgeteilt, dass die Insel sinken würde.
Also machten alle ihre Schiffe seeklar, um die Insel zu verlassen.
Nur die Liebe wollte bis zum letzten Augenblick warten, denn sie hing sehr an ihrer Insel.
Bevor die Insel sank, bat die Liebe die anderen um Hilfe.
Als der Reichtum auf einem sehr luxuriösen Schiff die Insel verließ, fragte ihn die Liebe:
“Reichtum, kannst du mich mitnehmen?” “Nein, ich kann nicht. Auf meinem Schiff habe ich
sehr viel Gold, Silber und Edelsteine. Da ist kein Platz mehr für dich.”
Also fragte die Liebe den Stolz, der auf einem wunderbaren Schiff vorbeikam.
“Stolz, bitte, kannst du mich mitnehmen?” “Liebe, ich kann dich nicht mitnehmen”, antwortete
der Stolz, “hier ist alles perfekt und du könntest mein schönes Schiff beschädigen.”
Als nächstes fragte die Liebe die Traurigkeit: “Traurigkeit, bitte nimm du mich mit.”
“Oh Liebe”, sagte die Traurigkeit, “ich bin so traurig, dass ich allein bleiben muss.”
Als die gute Laune losfuhr, war sie so zufrieden und ausgelassen, dass sie nicht einmal hörte,
dass die Liebe sie rief.
Plötzlich aber rief eine Stimme: “Komm Liebe, ich nehme dich mit.”
Die Liebe war so dankbar und so glücklich, dass sie ganz und gar vergaß, ihren Retter nach
seinem Namen zu fragen.
Später fragte die Liebe das Wissen: “Wissen, kannst du mir vielleicht sagen, wer es war, der
mir geholfen hat?” “Ja - sicher”, antwortete das Wissen, “das war die Zeit.”
“Die Zeit?” fragte die Liebe erstaunt, “Warum hat mir die Zeit denn geholfen?”
Und das Wissen antwortete:
“Weil nur die Zeit versteht, wie wichtig die Liebe im Leben ist.”

"Man sieht nur mit dem Herzen gut.
Das Wesentliche ist für die Augen unsichtbar."
Antoine de Saint-Exupery

Οι αγελάδες και η επιρροή τους στην οικονομια

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ: Έχεις 2 αγελάδες και δίνεις τη µία στη γείτονά σου


ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ: Έχεις 2 αγελάδες, η κυßέρνηση παίρνει και τις δύο και σου δίνει λίγο γάλα

ΦΑΣΙΣΜΟΣ : Έχεις 2 αγελάδες, η κυßέρνηση παίρνει και τις δύο και σου πουλά λίγο γάλα

ΝΑΖΙΣΜΟΣ : Έχεις 2 αγελάδες, η κυßέρνηση τις παίρνει και σε σκοτώνει κιόλας

ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ : Έχεις 2 αγελάδες , η κυßέρνηση παίρνει και τις 2, σκοτώνει τη µία, αρµέγει την άλλη και στο τέλος πετά το γάλα

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ : Έχεις 2 αγελάδες, πουλάς τη µία, αγοράζεις ένα ταύρο, πολλαπλασιάζεις το κοπάδι και η οικονοµία αναπτύσσεται οµαλά. Στη συνέχεια, πουλάς όλο το κοπάδι, γίνεσαι εισοδηµατίας και ζεις καλύτερα.

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Έχεις 2 αγελάδες, πουλάς τη μία και αναγκάζεις την άλλη να παράγει το γάλα που αντιστοιχεί σε 4 αγελάδες. Αργότερα, προσλαμβάνεις έναν εμπειρογνώμονα για να αναλύσει τους λόγους για τους οποίους η αγελάδα έπεσε νεκρή.

ΓΑΛΛΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Έχεις 2 αγελάδες και απεργείς επειδή θέλεις 3.

ΓΙΑΠΩΝΕΖΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Έχεις 2 αγελάδες και τις ανασχεδιάζεις έτσι ώστε να έχουν το 1/10 του µεγέθους τους και να παράγουν 20 φορές περισσότερο γάλα. Μετά σχεδιάζεις ένα έξυπνο καρτούν, το ονοµάζεις COWKEMON και το πουλάς σε όλο τον κόσµο.

ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Έχεις 2 αγελάδες και τις ανασχεδιάζεις έτσι ώστε να ζουν 100 χρόνια, να τρώνε µία φορά το µήνα και να αυτοαρµέγονται.

ΙΤΑΛΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Έχεις δύο αγελάδες αλλά δεν ξέρεις που είναι,προφανως καποιος τις εχει ηδη κλεψει και έτσι κάνεις διάλειµµα για φαγητό.

ΡΩΣΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Έχεις δύο αγελάδες, τις µετράς και µαθαίνεις ότι στην πραγµατικότητα έχεις 5. Τις ξαναµετράς και µαθαίνεις ότι έχεις 42. Την Τρίτη φορά µαθαίνεις ότι έχεις δύο ξανά. Μετά σταµατάς να µετράς και ανοίγεις ακόµη ένα µπουκάλι ßότκα.

ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Έχεις δύο αγελάδες, 300 ανθρώπους να τις αρµέγουν, ισχυρίζεσαι ότι εξασφαλίζεις πλήρη απασχόληση και υψηλή παραγωγικότητα και συλλαµßάνεις τον δηµοσιογράφο που ανακοινώνει τους παραπάνω αριθµούς.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Έχεις δύο αγελάδες, τις πουλάς όσο-όσο, µε τα λίγα χρήµατα που σου δίνουν δίνεις προκαταßολή για να πάρεις αυτοκίνητο, το οποίο αποπληρώνεις σε 7.083 δόσεις.

ΙΝΔΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Έχεις δύο αγελάδες και απλά τις λατρεύεις (είναι ιερο ζωο στην Ινδια Οι αγγελαδες..ΑΣΧΕΤΟΙ!!=p)

ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Έχεις δύο αγελάδες και είναι και οι δύο τρελές

Kinderbücher. Παιδικά βιβλία μεταφρασμένα στα ελληνικά

Kinderbücher. Παιδικά βιβλία μεταφρασμένα στα ελληνικά

Ένα ραντεβού λίγο πριν τη λησμονιά

Ετσι απλα...
ενα βραδυ...

οι τηλεφωνικοι θαλαμοι μου θυμιζουν ποσο μονος ειμαι στον κοσμο...
τελικα ολα περνανε χωρις να το καταλαβει κανεις σα να συνεβησαν καπου αλλου
η' σε εναν αλλον...

η νυχτα ηταν γλυκια και ανοιξιατικη...
κι εγω χαζευα τον ουρανο...

καθε φορα που βλεπω ενα φτυαρι καθως φτιαχνουν τον δρομο...
σκεφτομαι οτι το παιδι που υπηρξα μενει αταφο ακομα...

ακουγα λιγη μουσικη...
εκανα κι απο κανενα τσιγαρο...

η αισθηση πως κατι εχει χαθει για παντα...
η βεβαιοτητα πως δεν θα ξαναβρεθει ποτε...

ανοιγα και τα ποιηματα ...
εριχνα καμια ματια και συλλογιζομουν...

τα βραδια πλανιεμαι στους δρομους ανακαλυποντας ωραιες θλιψεις γι'αυριο...
κι η ποιηση ειναι η νοσταλγια μας για κατι ακαθοριστο που ζησαμε καποτε μες το ονειρο...
ω, μη ρωτας που παμε...

ποσες ιδιες λεξεις και εννοιες μπορει να ταιριαζουν σε διαφορετικους ανθρωπους...
κι ομως ο καθενας να βρισκει τον δικο του μοναδικο πονο μεσα σε αυτες...

κι αλλοτε ερχονται στιγμες που πρεπει να πεθανει κανεις...
ισως γι αυτο τα βραδια παιρνουν καποτε μια μαγεια που δεν την εχει η ζωη...

αποψε...
ετσι ξαφνικα...
κανει κυκλους η ζωη και θυμαται...

μια καρεκλα που πεφτει,μια λαμπα που σβηνει γινονται αξαφνα τα ακατανοητα σημαδια
μια αλλης ζωης...εκει που ζησαμε παντα...
εδω κανεις δεν μας γνωριζει...σαν Τον Θεο που ειναι ακαταληπτος μεσα στο ιδιο Του το σπιτι...

θυμαται κυριως αυτα που θα θελε να ξεχασει...
η' ακομα καλυτερα...αυτα που δεν ηθελε να υπαρχουν για να φτιαχνουν αναμνησεις...

σταθηκα στη μεση της καμαρας και κοιταξα ολο το ανεκλπηρωτο της ζωης μου...

μεγαλο κομματι μου φανηκε για τα χρονια που ζω...

κι ισως σκεφτομαι,απο εκει να ξεκινησε ο θανατος...απο το ονειρο καποιου που δεν του εφτανε ο κοσμος...

γεμιζει στιγμες και εικονες το μυαλο μου...
μηνες τωρα γεμιζει...

στιγμες που δεν σε φτανει μια ζωη να αναπολησεις οσα εζησες...
και τα βραδια εριχνα ολες τις σκεψεις μου απο το παραθυρο μηπως και βρουν τον δρομο
τους οι χαμενοι ταξιδιωτες...
μονο καμια φορα ενα τραγουδι μακρινο την νυχτα η΄μια ακαθοριστη μυρουδια ξυπναει τ'αλλοτινα...
ποιος θα σε σωσει τοτε...;

ζω...υπαρχω...αναπνεω...και γεμιζω εικονες και σκεψεις...
χαμογελαω...προχωραω και δοκιμαζω τη ζωη...
μα με δοκιμαζει πιο πολυ αυτη...
και δεν αδειαζω το μεσα μου πουθενα και σε κανεναν...

θα δινα ενα βασιλειο για μια παιδικη νυχτα...

ποσο πιο απλα ηταν τοτε ολα...
τα ονειρα ακομα ειχαν υποσταση...
η ζωη ηταν μπροστα...
και ηταν ευκολη...
κανεις δεν σε προιδεαζει πως αυτες οι νυχτες της παιδικοτητας δεν εχουν καμια σχεση με την μετεπειτα ζωη...
μα και να το εκανε καποιος δεν θα τον πιστευες...

με μια λεξη...
ενας μανιωδης συλλεκτης αστρων που δεν εχω τι να τα κανω...
ενας νοσταλγος μιας ευτυχιας που εζησα μεσα στ'ονειρο και ξυπνησα για να πεθανω...
ανθρωποι αθωοι σαν αγραφες σελιδες...
ανθρωποι ανυπερασπιστοι σαν τις σελιδες που γραφτηκαν πια...

τελος παντων...
ηταν ενα βραδυ που μαζευτηκαν ολα...
και δεν ειχα τι να τα κανω πια...
ελεγα λογια στον εαυτο μου...

λογια που λεμε οταν μας εχουν ολοι απαρνηθει...

μα δεν επιανε τιποτα εκεινο το βραδυ...
λιγο η μουσικη...λιγο τα ποιηματα...λιγο το κρασι...
μια λεξη χρειαστηκε να ακουστει στο σκοταδι...
ενας αλλος ανθρωπος να μιλησει για να νιωσω μια επαφη εκει κοντα...
κι ολα ξεχυθηκαν απο μεσα μου σαν χειμαρος...
δακρυα που ειχαν μηνες μαζευτει...και λογια αναμεσα σε λυγμους...
για ολα...
για ολα...
για το ονειρο...
το ανεκπληρωτο...
για την ζωη...
που σου χαμογελαει αλλα μετα σου κλεινει και το ματι...
δεν μπορουσα να ελεγξω πια τον εαυτο μου...
και γιατι αλλωστε...
εκλαψα...
για ολα...
και χτυπηθηκα...
και το ειχα αναγκη...

κατι τετοια βραδια...
ξερω πως δεν θα πεθανω ποτε...

μα θα πεθαινω καθε μερα...

υστερα εκλεισα τα παραθυρα και αφησα τους αλλους κοσμους απεξω...
χαμηλωσα την μουσικη και το κρασι ειχε τελειωσει...
αφησα τα δακρυα να στεγνωσουν πανω μου και οπως παντα εγλυψα ενα που κυλουσε...
ετσι λενε δεν θα πικρανεις τον εαυτο σου ποτε...
μα τι να σου κανει κι αυτο...;υπαρχει παντα καποιος αλλος να σε πικρανει...

καπως ετσι αυτη η νυχτα περασε στη λησμονια...
μαζι της κι εγω μαζι με ολες τις στιγμες που βγηκαν απο τα ματια μου...

μετα απο αυτο το παραμυθι δεν θα την ξαναθυμηθω...
ουτε κι αυτη εμενα...
μεχρι το επομενο μας ραντεβου...
εκεινη να μου θυμιζει...
κι εγω να την πληρωνω με δακρυα...

να μην ξεχασω να γλυψω ενα...
κι ισως το φτυσω μετα πανω της...
λεω...ισως να πιασει το υποννοουμενο...
ποτε δεν ξερεις...

στα κοκκινα γραμματα αποσπασματα απο τα ποιηματα του Τασου Λειβαδιτη!

Aktuelle Visitekarte / Homepage bald fertig gestellt!

Warnhinweis ! ! !

Dieser Warnhinweis macht die Runde nur um euch auf eine mögliche miese Tour von Autodieben aufmerksam zu machen, das irgendwann sicher auch zu uns kommt!!!

Seid vorsichtig und wachsam. Nach Strasbourg erreicht diese Methode nun schon ganz Frankreich und Deutschland.

Achtet  auf Zettel auf der Heckscheibe eures Autos. Dies ist die neue Methode für Kfz-Diebstahl (dies ist kein Witz!)

Ihr geht auf dem Parkplatz zu euerm Auto, öffnet und steigt ein, startet den Motor und legt den Rückwärtsgang ein.

Wenn ihr beim Rückwärtsfahren durch die Heckscheibe schaut, bemerkt ihr ein Stück Papier in der Mitte der Heckscheibe. Ihr haltet an, steigt aus dem Auto um das Papier zu entfernen, da dies die Sicht behindert.

Wenn ihr die Rückseite des Autos erreicht, taucht der Autodieb aus dem Nichts auf. Er steigt ein und fährt los. Ihr steht da und er fährt mit hoher Geschwindigkeit davon. Und wisst ihr was?

Ich wette, eure Brieftasche oder Geldbörse ist noch im Auto.. So jetzt hat der Autodieb euer Auto, eure Adresse, euer Geld, eure Schlüssel. Er kennt euer Heim und eure Identität und seid ihm ausgeliefert!

Sie sind bestens organisiert, und viele Autofahrer gehen auf diese Weise in die Falle.  Wenn ihr einen Zettel auf der Rückseite eures Autos bemerkten, versperrt euer Auto, startet es und fährt weg. Den Zettel entfernt ihr später. Übermittelt dieses E-Mail an eure Familie und Freunde. Eine Geldbörse enthält viele wichtige Ausweis-Dokumente. Ihr wollt sicher nicht, dass sie in falsche Hände gelangen.

Bitte sendet diese Nachricht an alle eure Freunde. Danke für die Verbreitung der wichtigen Warnung.

Aγάπη μου, αγάπη μου

Αστέρι μου, φεγγάρι μου
της άνοιξης κλωνάρι μου
κοντά σου θα ’ρθω πάλι
κοντά σου θα ’ρθω μιαν αυγή
για να σου πάρω ένα φιλί
και να με πάρεις πάλι

Αγάπη μου, αγάπη μου
η νύχτα θα μας πάρει
τ’ άστρα κι ο ουρανός
το κρύο, το φεγγάρι

Θα σ’ αγαπώ, θα ζω μες στο τραγούδι
Θα μ’  αγαπάς, θα ζεις με τα πουλιά
Θα σ’ αγαπώ, θα γίνουμε τραγούδι
Θα μ’  αγαπάς, θα γίνουμε πουλιά

Αγάπη μου, αγάπη μου...

Θεοδωράκης Μίκης
Μουσική/Στίχοι: Θεοδωράκης Μίκης/Θεοδωράκης Γιάννης

Das Leben von Buddha Teil 1 v. 6

Marc Sway - Non, Non, Non

Eine wunderbare Geschichte

> >Eines Tages bat eine Lehrerin ihre Schüler, die Namen aller anderen
> >
> >Schüler der Klasse auf ein Blatt Papier zu schreiben und ein wenig
> >
> >Platz neben den Namen zu lassen. Dann sagte sie zu den Schülern, sie
> >
> >sollten überlegen, was das Netteste ist, das sie über jeden ihrer
> >
> >Klassenkameraden sagen können und das sollten sie neben die Namen
> >
> >schreiben.
> >
> >
> >
> >Es dauerte die ganze Stunde, bis jeder fertig war und bevor sie den
> >
> >Klassenraum verließen, gaben sie Ihre Blätter der Lehrerin. Am
> >
> >Wochenende schrieb die Lehrerin jeden Schülernamen auf ein Blatt Papier
> >
> >und daneben die Liste der netten Bemerkungen, die ihre Mitschüler über
> >
> >den Einzelnen aufgeschrieben hatten. Am Montag gab sie jedem Schüler
> >
> >seine oder ihre Liste. Schon nach kurzer Zeit lächelten alle.
> >
> >
> >
> >"Wirklich?", hörte man flüstern. "Ich wusste gar nicht, dass ich
> >
> >irgendjemandem was bedeute!" und "Ich wusste nicht, dass mich andere so
> >
> >mögen", waren die Kommentare.
> >
> >
> >
> >Niemand erwähnte danach die Listen wieder.
> >
> >
> >
> >Die Lehrerin wusste nicht, ob die Schüler sie untereinander oder mit
> >
> >ihren Eltern diskutiert hatten, aber das machte nichts aus. Die Übung
> >
> >hatte ihren Zweck erfüllt. Die Schüler waren glücklich mit sich und mit
> >
> >den anderen.
> >
> >
> >
> >Einige Jahre später war einer der Schüler gestorben und die Lehrerin
> >
> >ging zum Begräbnis dieses Schülers. Die Kirche war überfüllt mit vielen
> >
> >Freunden. Einer nach dem anderen, der den jungen Mann geliebt oder
> >
> >gekannt hatte, ging am Sarg vorbei und erwies ihm die letzte Ehre. Die
> >
> >Lehrerin ging als letzte und betete vor dem Sarg. Als sie dort stand,
> >
> >sagte einer der Anwesenden, die den Sarg trugen, zu ihr: "Waren Sie
> >
> >Marks Mathelehrerin?" Sie nickte: "Ja". Dann sagte er: "Mark hat sehr
> >
> >oft von Ihnen gesprochen." Nach dem Begräbnis waren die meisten von
> >
> >Marks früheren Schulfreunden versammelt. Marks Eltern waren auch da und
> >
> >sie warteten offenbar sehnsüchtig darauf, mit der Lehrerin zu sprechen.
> >
> >
> >
> >"Wir wollen Ihnen etwas zeigen", sagte der Vater und zog eine Geldbörse
> >
> >aus seiner Tasche. "Das wurde gefunden, als Mark verunglückt ist. Wir
> >
> >dachten, Sie würden es erkennen." Aus der Geldbörse zog er ein stark
> >
> >abgenutztes Blatt, das offensichtlich zusammengeklebt, viele Male
> >
> >gefaltet und auseinander gefaltet worden war. Die Lehrerin wusste ohne
> >
> >hinzusehen, dass dies eines der Blätter war, auf denen die netten Dinge
> >
> >standen, die seine Klassenkameraden über Mark geschrieben hatten. "Wir
> >
> >möchten Ihnen so sehr dafür danken, dass Sie das gemacht haben", sagte
> >
> >Marks Mutter. "Wie Sie sehen können, hat Mark das sehr geschätzt."
> >
> >Alle früheren Schüler versammelten sich um die Lehrerin. Charlie
> >
> >lächelte ein bisschen und sagte: "Ich habe meine Liste auch noch. Sie
> >
> >ist in der obersten Schublade in meinem Schreibtisch". Die Frau von
> >
> >Heinz sagte: "Heinz bat mich, die Liste in unser Hochzeitsalbum zu
> >
> >kleben." "Ich habe meine auch noch", sagte Monika. "Sie ist in meinem
> >
> >Tagebuch." Dann griff Irene, eine andere Mitschülerin, in ihren
> >
> >Taschenkalender und zeigte ihre abgegriffene und ausgefranste Liste den
> >
> >anderen. "Ich trage sie immer bei mir", sagte Irene und meinte dann:
> >
> >"Ich glaube, wir haben alle die Listen aufbewahrt." Die Lehrerin war so
> >
> >gerührt, dass sie sich setzen musste und weinte. Sie weinte um Mark und
> >
> >für alle seine Freunde, die ihn nie mehr sehen würden.
> >
> >
> >
> >Im Zusammenleben mit unseren Mitmenschen vergessen wir oft, dass jedes
> >
> >Leben eines Tages
> >
> >endet und dass wir nicht wissen, wann dieser Tag sein wird.
> >
> >
> >
> >Deshalb sollte man den Menschen, die man liebt und um die man sich
> >
> >sorgt, sagen, dass sie etwas Besonderes und Wichtiges sind. Sag es
> >
> >ihnen, bevor es zu spät ist.

ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

 Οδηγός του τυφλού λυράρη των Ανωγείων, Μανώλη Πασπαράκη στην ζωή μιας και ο ίδιος δεν έβλεπε, στάθηκε ο πατέρας του.

Όταν ο γέρο Πασπαράκης πέθανε ο Μανώλης ζήτησε να τον πάνε στον τάφο του πατέρα του.

Εκεί έβγαλε τη λύρα και με ένα μελαγχολικό σκοπό είπε:

"Φεύγεις ψυχή μου τση ψυχής
γλυκιά παρηγοριά μου
που με τα μάτια σου τα δυο
φέγγαν και τα δικά μου".

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΡΗΤΙΚΗ ΨΥΧΗ! ΜΗΝ ΤΗΝ ΞΕΠΟΥΛΗΣΟΥΜΕ ΚΙ ΑΥΤΗ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΑ ΕΥΡΏ!

Der Fluss

Koan:„Das Suchen im Gras und alle Hingabe an die geheimnisvolle Wahr-heit, dient nur dem einen Zweck,die das wahre Wesen zu erschauen.Wo ist dein wahres Wesen jetzt?“




Der Fluss


Drei Männer gingen zusammen auf Reisen.
Der eine war ein indischer Yogi, der zweite ein Sufi-
Derwisch und der dritte ein Zen-Mönch.
Unterwegs kamen sie zu einem kleinen Fluss. Die
Brücke, die ursprünglich hinübergeführt hatte, war
vom Schmelzwasser hinweggespült worden.
„Ich zeige euch, wie man einen Fluss überquert“,
sagte der Yogi und ging direkt über den Fluss, und
zwar direkt auf der Wasseroberfläche.
„Nein, nein, so macht man das nicht“, sagte der
Derwisch. „Passt gut auf, Freunde“. Er fing an, sich
im Kreis zu drehen, schneller und schneller, bis er
nur noch ein Punkt aus konzentrierter Energie war
und dann, ganz plötzlich – peng – sprang er ans
andere Ufer.
Der Zen-Mönch stand da und schüttelte den Kopf.
„So, so“, sagte er nur, hob sein Gewand und watete
durch den Fluss.