Ένα ταξίδι ψυχής....

 

Σήμερα το πρωί είχα μια ομάδα μαθητών που θέλουν να συντάξουν μια εργασία για το λεγόμενο Forum der Religionen. Και τα 5 παιδιά ανάμεσα σε 8 και 12 χρονών, 4 αγόρια και ένα κορίτσι. 3 μεγάλωσαν εδώ, 1 έχει έρθει από την Συρία πριν από 3 χρόνια και 1 ήρθε στα 6 του χρόνια. 1 μουσουλμάνα, ένας Ινδός, ένας χριστιανός, ένας εβραίος και ένας άθεος.

Η εργασία έχει να κάνει με την ισότητα στις σεξουαλικές πεποιθήσεις ανεξαρτήτου θρησκείας. Βαρύ θέμα για τόσο νέα παιδιά, τα όποια όμως ξέρουν τι θέλουν και που στέκονται.

Για να ανοίξω την παρένθεση, ο λόγος που ήρθαν σε μένα, είναι λόγω του ότι έχω μελετήσει τα Ιερά Βιβλία της κάθε θρησκείας, γνωρίζω το περιεχόμενο και γνωρίζουν ότι δεν έχω προκαταλήψεις και πάγιες ιδέες....ίσως φταίει το γεγονός του ότι πέτυχα γνώστες της θρησκείας που μεταδίδουν τον πυρήνα ως είναι και όχι ως όπλο προς χειραγώγηση όπως φαίνεται ανά την ιστορία…κλείσιμο της παρένθεσης…

Ειπώθηκαν πολλά, τα όποια είναι δυσνόητα και δύσκολο να αποτυπωθούν στο χαρτί έτσι απλά.

Αυτό όμως που θέλω να μοιραστώ μαζί σας είναι το διάλειμμα….

Η μουσουλμάνα άνοιξε το τάπερ, κεφτεδάκια, τυρόπιτες, κακό και άρχισε να λέει μια προσευχή, τα άλλα 4 την κοίταξαν και άρχισαν και αυτά στην γλώσσα τους να λένε μια προσευχή στην δικιά τους γλώσσα. Μου έκανε τόσο εντύπωση, ότι 5 διαφορετικές γλώσσες ενώθηκαν σε μια και σε τόση αρμονία και γαλήνη.

Αφότου τελείωσαν άρχισαν και τα υπόλοιπα παιδιά να βγάζουν τα δικά τους, εκτός από τον Σύριο.  Δεν είναι μόνο το γεγονός του ότι αμέσως ήθελαν να μοιραστούν τα δικά τους με αυτόν, ήταν το γεγονός του όχι μόνο ζήτησαν συγνώμη αν αυτά που έχουν μαζί τους ίσως δεν του άρεσαν, ήταν και ο τρόπος που του το μετάδωσαν για να μην νιώσει άσχημα.

Λίγο πριν το τέλος ήθελε το κορίτσι να πάει τουαλέτα και βγήκε από τον χώρο. Στον διάδρομο συνάντησε τον επιστάτη (επίσης ξένος), ο οποίος κάτι μουρμούρισε για τσεμπέρια και βρωμιάρηδες . Τα άλλα 4 παιδιά δίχως να πουν κάτι, έβαλαν όλα κάτι στο κεφάλι τους, σκούφο, κασκόλ, ότι βρήκαν, πήγαν δίπλα της και την συνόδεψαν στην τουαλέτα. Στον γυρισμό είπε ο ένας εκ των 5 στον επιστάτη, ότι ελπίζει στα παιδιά του να δίνει παραπάνω αγάπη, απ΄ότι στην κοπέλα που τώρα κλαίει στην τουαλέτα από την αδικία.  Το μόνο που είπα εγώ , αφότου πήρα την κοπελίτσα αγκαλιά, όσο και αν δεν ήταν πρέπον με τον ιό, να σκεφτεί τη σημαίνει ενότητα, ισότητα και αγάπη. Γιατί ότι παίρνεις δίνεις και ότι δίνεις παίρνεις…..

Και αυτό είναι ένα μήνυμα που το εμπέδωσα για άλλη μια φορά σήμερα το πρωί, αν θες να πάρεις αγάπη πρέπει να δώσεις αγάπη. Αν δώσεις αγάπη θα πάρεις αγάπη…και αυτό ισχύει για όλα τα συναισθήματα, είτε αρνητικά είτε θετικά…το άλλο μήνυμα το όποιο μου πέρασαν αυτά τα παιδιά, είναι ότι είμαστε όλοι μα όλοι άνθρωποι και όλοι έχουμε δικαιώματα, τόσο απέναντι στους άλλους όσο και σε μας..το ίδιο και με τις υποχρεώσεις…τώρα το τι κάνουμε με τις εμπειρίες μας, τις σκέψεις μας και την πορεία της ζωής μας, καθορίζει προς τα που τείνει η ζυγαριά…

Kommentare

Beliebte Posts aus diesem Blog

Die tibetische Medizin und ihr Beitrag zur Stressbewältigung

Ein natürliches Desinfektionsmittel